Wat doe je normaal gesproken als je schoonmoeder met de auto mee op reis gaat? Juist ja, hup de skikoffer in en op het dak. Aangezien zo'n skikoffer op het dak van de cockpit wat te veel weerstand oplevert mocht schoonmoeder voor één keer mee in de cockpit. Het zou een retourtje Munster-Osnabruck worden. Begin van de middag hadden we op Lelystad afgesproken. Ze was wel al eens mee geweest met de pipers van Vliegclub Flevo maar nog niet met deze mooie DA40.
Na het tanken een line up voor runway 05 waarna we naar het oosten afbogen om inboud de VOR RKN te vliegen. Soms is zo'n autopilot toch wel erg lekker. Je kan je even iets meer concentreren op andere zaken dan het in de lucht houden van het toestel. Na RKN direct bij Langen Information aangemeld en na 10 minuten naderde we repointing punt Whiskey voor het VFR naderen van EDDG. Direct na het aanmelden kregen we een direct voor runway 07. Hup bochtje naar links en veld zoeken, de GPS hielp ons en ook de ILS stond standby.
Leuk veld zeg, was er nog nooit geweest. Bij binnenkomst bij C (het kantoortje voor GA verkeer) zaten 2 mensen in de hal aan een tafeltje. Ze zaten te wachten op personen die het platform op wilde en die door de scan moesten. Ieder zijn vak zeg ik dan maar. Zag er wat triest uit.
Na de belachelijk lage landing fee te hebben betaald (€ 6,91) moesten we een stuk lopen naar de aankomst en vertrek hallen om iets te kunnen eten.
Een Currywurst mit patatte Frites en zuurkool voor een kleine 4 euro, mag je ook niet over klagen. Vervolgens weer vertrokken richting Lelystad ook weer via RKN. Schoonmoeder vlak na het verlaten van de EDDG CTR het toestel laten besturen.
Ze vloog niet onverdienstelijk en na een klein uurtje naderde we EHLE waar het nieuwe oude reporting point Bravo maar weer in gebruik is genomen na het ongeluk. Leuk dagje vliegen naar dit veld, voor herhaling vatbaar.